Bazen selam vermeye bile üşeniyoruz... Teşekkür etmek, gidenin arkasından Allah razı olsun demek, iyi ki demek, gelenin hatrı için gideni kötülememek, sevgi ve saygı çerçevesinde kalmak, empati kurmak hep bedava ve zor değil... Yapılan iyilikleri çok çabuk unutur olduk, düşünmeden konuşur olduk.Komşuluk ilişkileri, arkadaşlık ilişkileri hep yüzeysel ve samimiyetten uzak. Herkes tüketim üzerine yaşıyor neredeyse hiç üretmiyoruz. Üreteni de desteklemiyoruz. Sadece kendi
dediklerimizin doğruluğuna inanıyoruz. Farklı düşüncelere ve bakış açılarına kapalı yaşıyoruz. Sosyal medyasız yaşayamıyoruz. Herşeyi sosyal medyada paylaşmaya odaklıyız. Paylaşmayan insanlara da hayretle bakıyoruz. Toplum olarak bizi biz yapan özelliklerimizi maalesef kaybediyoruz. Akademik bilgiden önce çocuklarımıza bunları öğretsek iyi olacak. Yoksa sadece yaşayıp gideceğiz... Hiçbir iz bırakmayacağız...