Arkadaşlarım da hemen tepki gösterirler: “Git işine, zenginlik istenmez mi, en güzel şey zenginliktir.” derler.
Benim derdim fakirliği övmek falan değil.
Tarikat, tekke, tasavvuf ehli falan da değilim.
Çok zengin olmaktan bahsediyorum.
Tabii ki varlıklı olmak, başkalarına muhtaç olmamak önemlidir.
Ne için, kim için çalışırız?
Kimse parasını çöpe atmaz.
Ülkelerin de tüm çabası zenginlik içindir.
Ekranda boy gösterenler, ülkeyi yönetenler…
Ülke halkının zenginliğinden dem vururlar.
Ekonomik verileri bu temelde halka anlatılırlar.
Tüm bunlara bir şey dediğimiz yok.
Çevrenin, mahallenin, şehrin, ülkenin en zengini olmak…
Bundan bahsediyorum.
Orta gelirli değil, üst gelirli olmak diyorum.
Parasının esiri olan zenginleri konu ediyorum.
Zenginler paranın esiri olurlar.
Daha fazla kazanma hırsı insanı insanlıktançıkartır.
Mutsuz eder…
Neyi olursa olsun insana yetecek kadar olsun.
Fazlası zarardır.
Bunu demek istiyorum.
Zenginlik karşıtı değilim ama kişinin çok parası, malı mülkü olmasına karşıyım.
Çok fazla para, mal, mülk aslında kişiye yüktür.
İhtiyacından fazlasını himayesinde bulundurmak, kişiye ne katar?
İnsan ömrünü elindeki malları çoğaltma derdi ile yaşar…
Sonra yok olur gider…
Zenginlerin ne huzuru ne mutluluğu vardır.
İnsani değerlerini çoktan çocukluğunda bırakmıştır.
Tek dostu malları ve mülküdür.
Başka dostu yoktur.
Çevresindeki insanlara şüphe ile yaklaşır…
Kendisinden hep bir beklenti içinde olduklarını, menfaat için kendisi ile yakınlaştıklarını düşünür.
Çocuğu, eşi, yakınları bile ona yabancılaşır…
Nereden mi biliyorum?
Birebir gözlemin, tespitlerim, şahitliğim var.
Şatoların, villaların, sarayların içinde ruh yok…
Daha fazlasını istemek…
Daha fazla kazanmak…
Meta üzerine bir hayat kurmak…
İyide yaşam geçiyor, hızla akan bir zaman var.
Bu zamanı insan gibi değerlendirmek…
Yaşamanın hakkını vermek…
Çocukluğunu, gençliğini, yetişkinliğini adam gibi yaşamak…
Mutlu bireyler…
Çok zengin olmanın çok istendiği bir gerçek…
İnsanlık zenginliği çok önemsemiş, sorunların çözümü olarak görmüş.
Ulaşılmamış, elde edilmemiş her şey merak edilir, dolayısı ile idealize de edilir; ulaşılmaya çalışılır.
Bizler, zenginlikten yana değil iyi yetişmiş bireylerin var olmasından yana olmalıyız.
En büyük zenginlik insanın kendisini yetiştirmesidir.
Donanımlı insan zengindir.
Kendisi ile barışık insan zengindir.
Ülkesini, insanları seven; manevi değerleri üstün tutan insan zengindir.
Ben değil biz diyen insan zengindir.
Bilime, sanata, spora değer veren insan zengindir.
Doğayı, canlıları koruyan insan zengindir.
Maddesel zenginlik, zenginlik değildir.
Demek istediğim odur ki; maddesel zenginliğe heves edip de yaşamınızı berbat etmeyin.
İyi insan olmak en büyük zenginliktir.
